Kazimierz Peszkowski

---

Życiorys

Kazimierz Peszkowski przyszedł na świat 24 sierpnia 1892 roku w Ustrzykach Dolnych, w regionie należącym wówczas do powiatu liskiego w Królestwie Galicji i Lodomerii. Był synem Mieczysława i Józefy z Osmólskich oraz miał rodzeństwo: Zdzisławę (ur. 1886, zm. 1947), Leopolda Konrada (ur. 1896, zm. 1974) – kawalera Orderu Virtuti Militari, jak i Józefa Władysława, znanego pod pseudonimem „Jastrzębski II” (ur. 1906, zm. 1988), który w czasie II wojny światowej był podporucznikiem Armii Krajowej.

Edukuj się w c. k. II Szkole Realnej we Lwowie, a w latach 1913–1914 podejmował studia w Szkole Politechnicznej w tym samym mieście. Od 1912 roku był aktywnym członkiem Polowych Drużyn Sokolich. 29 sierpnia 1914 roku wyruszył ze Lwowa w towarzystwie Polowej Drużyny Sokoła przy Sokole „Macierzy” jako uczestnik Legionu Wschodniego.

10 września 1914 roku, w Krakowie, przystąpił do Baonu dowodzonego przez Albina Fleszara, znanego pod pseudonimem „Satyr”. Następnie udał się do Piotrkowa, gdzie otrzymał przydział do II plutonu 2. szwadronu, który później stał się częścią 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich. Kazimierz, po odbyciu kawaleryjskiego kursu podoficerskiego w Ostrołęce w okresie od 3 lutego do 4 kwietnia 1917, zakończył go z wynikiem pozytywnym, w stopniu kaprala.

W pułku służył aż do 10 września 1917 roku, po czym został wcielony do armii austro-węgierskiej. 1 listopada 1918 roku w Krakowie wstąpił do dywizjonu rotmistrza Jabłońskiego, a 31 grudnia tego samego roku, podczas walk w okolicach Czyszek, odniósł rany, które leczył aż do 25 marca 1919 w szpitalach w Przemyślu i Krakowie. W dniu 18 marca 1919 roku, jako podoficer Legionów Polskich, zyskał awans na podporucznika kawalerii.

W szeregach nowo sformowanego 11 Pułku Ułanów, wziął udział w wojnie przeciwko bolszewikom, a po jej zakończeniu kontynuował swoją drobę zawodowego żołnierza. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu rotmistrza z datą starszeństwa od 1 czerwca 1919, co określiło jego miejsce w korpusie oficerów jazdy. Z kolei 18 lutego 1928 roku zyskał miano majora. W kwietniu tegoż roku został przeniesiony na stanowisko dowódcy szwadronu zapasowego w 13 Pułku Ułanów.

Jego kariera wojskowa obejmowała także zarządzanie taborami w 21 Dywizji Piechoty Górskiej, a później do 1934 roku pełnił rolę komendanta placu w Płocku. W marcu 1934 roku został przeniesiony do rezerwy i kontynuował karierę jako urzędnik w Ministerstwie Skarbu.

Podczas II wojny światowej wziął udział w powstaniu warszawskim, po którym trafił do niemieckiej niewoli. Spędził czas w Oflagu II C Woldenberg z numerem jenieckim 101454. Po uwolnieniu, po powrocie do kraju ujawnił swoją przynależność do Armii Krajowej i został zarejestrowany w rejonowej komendzie uzupełnień. W Oddziałowym Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Katowicach znajdują się dokumenty operacyjne dotyczące Kazimierza, który był „byłym majorem w oddziale AK operującym w rejonie Lwowa w czasie II wojny światowej”.

Po wojnie doświadczył prześladowań ze strony Urzędów Bezpieczeństwa, a jego brat Leopold Konrad oskarżony w fałszywym procesie, odbył 10-letnią karę więzienia. Kazimierz Peszkowski zmarł z powodu zawału serca w 1952 roku w Warszawie i spoczywa na Cmentarzu Parafii Katedralnej św. Mikołaja w Bielsku-Białej (sektor 21-2-22).

W dniu 24 lipca 1930 roku wziął ślub z Marią z Olchowików, która żyła w latach 1905-1976. Wspólnie doczekali się syna Sławomira Teresy, urodzonej w 1931 roku, a zmarłej w 1992 roku.

Ordery i odznaczenia

W bogatym dorobku zawodowym Kazimierza Peszkowskiego znajduje się szereg prestiżowych odznaczeń, które świadczą o jego wkładzie w działania na rzecz Polski oraz wojskowej odwagi.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2293 – 3 lutego 1922,
• Krzyż Niepodległości – 12 maja 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Walecznych dwukrotnie,
• Złoty Krzyż Zasługi – 28 czerwca 1939 „za zasługi na polu pracy społecznej”,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Odznaka „Za wierną służbę” – 6 sierpnia 1916,
• Odznaka za Rany i Kontuzje z jedną gwiazdką,
• Krzyż Oficerski Orderu Korony Rumunii,
• Łotewski Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej – 1929.

---

Oceń: Kazimierz Peszkowski

---