Mieczysław Majewski, znany jako wybitny nauczyciel i inżynier mechanik, urodził się 19 maja 1929 roku w Ustrzykach Dolnych. Jego życie zakończyło się 2 kwietnia 2019 roku w Sanoku.
Jako doświadczony profesjonalista w swojej dziedzinie, Mieczysław Majewski odegrał istotną rolę w edukacji wielu pokoleń uczniów, przekazując im swoją pasję do nauki i technologii.
Życiorys
Urodziny Mieczysława Majewskiego miały miejsce 19 maja 1929 roku w malowniczych Ustrzykach Dolnych. Jego rodzice to Mikołaj (1902-1971) oraz Waleria z domu Kluz (1907-1993). Po ukończeniu szkoły podstawowej, w rodzinnym mieście, rozpoczął pracę w 1943 roku jako robotnik w tartaku i statystyk w rafinerii.
Po zakończeniu II wojny światowej osiedlił się w Sanoku. Właśnie tam kształcił się w szkołach mechanicznych przy Fabryce Wagonów, gdzie zdobył m.in. tytuł ślusarza, kończąc Gimnazjum Przemysłowe w 1949 roku, a także technika mechanika w Państwowym Liceum Mechanicznym w 1951. W jego klasach uczył się także Stanisław Spyra. Po zakończeniu nauki, w 1951 roku, rozpoczął pracę w sanockiej fabryce na stanowisku technologa.
W latach 1952-1965 pełnił rolę nauczyciela przedmiotów zawodowych w swojej macierzystej szkole, w tym materiałoznawstwa. Dodatkowo, od 1959 do 1964 roku był zastępcą dyrektora ds. pedagogicznych. Po 1964 roku ponownie związał się z fabryką, równocześnie kontynuując swoją edukację, kończąc studia wyższe z tytułem magistra inżyniera mechanika w latach 60. i 70.
W wyniku reorganizacji systemu edukacji, gdzie powstała nowa placówka, Mieczysław Majewski pełnił funkcję dyrektora Zespołu Szkół Zawodowych SFA dwukrotnie: pierwszy okres to 1 kwietnia 1965 do 28 sierpnia 1974, a później od 1 września 1980 do 31 sierpnia 1981. W dniu 5 grudnia 1970 roku objął stanowisko sekretarza propagandy w Komitecie Zakładowym PZPR w Sanockiej Fabryce Autobusów „Autosan”.
W latach 1974-1981 sprawował funkcję głównego specjalisty ds. kształcenia i doskonalenia kadr w fabryce. W czerwcu 1981 został wybrany w czasach zmiennych realiów politycznych na zastępcę dyrektora ds. pracowniczych, gdzie pracował do 1990 roku. W latach 80. Mieczysław Majewski był także przewodniczącym Miejskiej Komisji Wyborczej w Sanoku.
W czerwcu 1987 roku przystąpił do zarządu Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka. Po przeszedł na emeryturę w 1990 roku. Ostatecznie zmarł 2 kwietnia 2019, a 6 kwietnia został pochowany w pięknie usytuowanym grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Posada w Sanoku.
Odznaczenia
Mieczysław Majewski został odznaczony licznymi nagrodami i wyróżnieniami, które świadczą o jego ogromnym wkładzie w rozwój edukacji i społeczności lokalnej.
- krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1979 roku,
- złoty krzyż zasługi, zdobyty w 1974 roku,
- srebrny krzyż zasługi, otrzymany w 1968 roku,
- medal Komisji Edukacji Narodowej, przyznany w 1976 roku,
- srebrna odznaka w służbie narodu, nadana w 1983 roku,
- złota odznaka „Za zasługi dla rozwoju przemysłu motoryzacyjnego”, przyznana w 1981 roku,
- odznaka „Zasłużony dla Województwa Rzeszowskiego”, nadana w 1981 roku,
- odznaka „Zasłużony dla Sanoka”, otrzymana w 1982 roku,
- jubileuszowy adres, przyznany w 1984 roku.
Przypisy
- Aktualności. zs3.sanok.pl/. [dostęp 07.04.2019 r.]
- Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 289, 290, 305, Sanok: 2008.
- Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 288, Sanok: 2008.
- Wiesław Koszela. Miejskie Kolegium Wyborcze i Miejska Komisja Wyborcza w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 13 (448) z 01-10.05.1988 r.
- Inauguracyjne sesja nowej MRN w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 21 (312) z 20-31.07.1984 r.
- RM PRON w kampanii wyborczej do rad narodowych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 12 (303) z 10-20.04.1984 r.
- Nowe władze TRUMS. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 19 (418) z 01-10.07.1987 r.
- Mieczysław Majewski – zastępcą dyrektora ds. pracowniczych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, nr 19 (219) z 01-10.07.1981 r.
- Zakładowa uroczystość 30-lecia ORMO. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 8 (264) z 10-20.03.1983 r.
- Odznaczenia państwowe i regionalne dla pracowników SFA. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 3 (237) z 10-20.06.1982 r.
- Marian Struś. Wysokie odznaczenia. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 11 (176) z 10-20.04.1980 r.
- XVI zakładowa konferencja sprawozdawczo-wyborcza w SFA. „Podkarpacie”. Nr 11, s. 2, 10.12.1970 r.
- Krystyna Chowaniec: W latach powojennych, Szkoły ponadpodstawowe. Zasadnicza Szkoła Zawodowa SFA. W: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka. Kraków: Secesja, 1995, s. 888.
- Historia 1968-1969. zs3.sanok.pl. [dostęp 23.12.2015 r.]
- Kalendarium. zs3.sanok.pl. [dostęp 23.12.2015 r.]
- Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 58, 62.
- Rok urodzenia 1929 podał Stanisław Dydek. Na tablicy nagrobnej podano rok 1928.
Oceń: Mieczysław Majewski (nauczyciel)